سربانگ

لغت نامه دهخدا

سربانگ. [ س َ ] ( اِ ) مرغی که درخت را با منقار خود سوراخ کند و دارکوب نیز گویند. ( ناظم الاطباء ) ( اشتینگاس ).

پیشنهاد کاربران