سرایی

لغت نامه دهخدا

سرایی. [ س َ ] ( ص نسبی ) گروهی از پیادگان بوده اند که از هر ولایتی آمده بودند و ایشان را سپاهسالاری باشد جداگانه که تیمار ایشان دارد و ایشان هر قومی به سلاح ولایت خویش کار کنند. ( از سفرنامه ناصرخسرو چ 2 ص 59 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب به سرای : غلامان سرایی . یا ترک سرایی . ترکی که در سرای سلطان خدمت کند : کعبه چکنی با حجر الاسود و زمزم ها عارض و زلف و لب ترکان سراییی ( خاقانی ۴۳۵ ) توضیح نسخه بدل ترکان سرایی ترکان خطایی است . یا غلام سرایی . غلامی که در کاخ سلطنتی خدمت کند .
گروهی از پیادگان بوده اند که از هر ولایتی آمده بودند و ایشانرا سپاهسالاری باشد جداگانه که تیمار ایشان دارد و ایشان هر قومی بسلاح ولایت خویش کار کنند

فرهنگ معین

(سَ ) (ص نسب . ) غلامان حرم و دربار.

دانشنامه عمومی

سرایی، روستایی از توابع بخش ازگله شهرستان ثلاث باباجانی در استان کرمانشاه ایران است.
این روستا در دهستان جیگران قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۲۸ نفر ( ۲۴خانوار ) بوده است.
عکس سرایی
wiki: سرایی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس