/saringen/ لحاف – بالاپوش - در تلار(گاو بنه)سازی، یکی از جالب ترین و حساس ترین کارها جا گذاشتن سراینگن بودسراینگن کنده ای است صاف و راست به درازای تلار و از نوع قطورترین چوب هاستسراینگن گاهی وزنش به یک تن می رسید و طبق باورها و رسومات دام داران می بایست از چوب های بسیار مرغوب تهیه شودجا گذاشتن سرانگین روی دائله از رسوماتی بوده است که جز تفاخر زندگی گالش ها محسوب می گردید باید اضافه کرد، سرانگین کنده ای بود که روی دائله قرار می گرفت و تمام هلاها و تخته لت ها روی آن تعبیه می گردید و چون آخرین مرحله ی کار سنگین در تلارسازی محسوب می شده است، ارزش و مقام خوبی در میان گالش های داشت که جوانانی که از این معرکه سرفراز بیرون می آمدند، افتخار و شهرت فراوانی برای خود فراهم می کردندقابل ذکر است که سنگینی و ضخامت سراینگن به ارزش و اعتبار صاحب تلار می افزود، به گونه ای که گاه به افتخار بالا رفتن سراینگن قربانی می کردند و نذوراتی هم می دادنداگر گاهی مجبور می شدند که با تراش دادن سراینگن وزن آن را کم کنند این امر مایه ی دل سردی صاحب تلار می شد، چون ممکن بود تصور شود که صاحب تلار از اقبال و بخت مساعدی برخوردار نیتبرای بالا بردن سراینگن همه ی کسانی که در تلارسازی شرکت داشتند با گفتن علی یا علی با قدرت تمام سراینگن را روی دوش خود گذاشته و با نیروی دسته جمعی آن را روی دائله قرار می دادند
