سرای فسوس

لغت نامه دهخدا

سرای فسوس. [ س َ ی ِ ف ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روزگار :
چه بندی دل اندر سرای فسوس
که هزمان به گوش آید آوای کوس.
فردوسی.
مکن ایمنی در سرای فسوس
که گه سندروس است گه آبنوس.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

کنایه از روزگار

پیشنهاد کاربران

بپرس