سراچه ٔ گل

لغت نامه دهخدا

سراچه گل. [ س َ چ َ / چ ِ ی ِ گ ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از عرش باشد که فلک اعظم است. ( آنندراج ) ( برهان ). عرش. ( رشیدی ). || کنایه از دنیا. ( برهان ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

کنایه از عرش باشد که فلک اعظم است یا کنایه از دنیا .

پیشنهاد کاربران

بپرس