سراوان شهرستان

سَراوان، شهرستانشرقی ترین شهرستان در استان سیستان و بلوچستان، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش های جالق، بم پشت، هیدوج، سیب و سوران، و زابلی، با مرکزیت اداری شهر سراوان. از شمال و شمال غربی به شهرستان خاش، از شرق به کشور پاکستان، از جنوب به شهرستان سرباز، و از غرب به شهرستان ایرانشهر محدود است. سرزمینی کوهستانی است و باداموکوه با ارتفاع ۲,۶۱۸ متر بلندترین کوه آن است و کوه های بم پشت، که از شرق به غرب کشیده شده اند، نواحی جنوبی آن را تشکیل می دهند. رودخانۀ فصلی ماشکل و خشک رودهای دیگری همچون روتک، سی میش، و جالق، که غیر از خشک رود اخیر بقیه به رود ماشکل می ریزند و همگی از ایران خارج می شوند، شبکۀ رودهای آن را تشکیل می دهند. اقلیم این شهرستان معتدل مایل به گرم، از نظر بارندگی جزء نواحی خشک، و جمعیت آن ۲۴۶,۱۰۰ نفر است (۱۳۸۵). مهم ترین آبادی های آن عبارت اند از سراوان، سیرکان، زابلی، سوران، جالق، هیدوج، ده محمدی، اسفندک، کله گان، کشکوک، کشتگان، کنت، پسکوه، گُشت، و چاهوک. راه خاش به کوهک و پاکستان، خاش به سوران، و نیز راه سراوان به جالق و میرجاوه، شبکۀ راه های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می دهند.