سرامیک نگاری

سرامیک نگاری، هنر و دانش تهیه ، بررسی، آزمایش و ارزیابی ریزساختارهای سرامیکی است. [ ۱] سرامیک نگاری را میتوان متالوگرافی ماده سرامیک درنظر گرفت. ریزساختار سطح، تقریباً بین 0. 1 تا 100 میکرومتر ، بین حداقل طول موج نور مرئی و حد بینایی چشم غیر مسلح است. ریزساختار، شامل بیشتر دانه ها ، فازهای ثانویه ، مرزهای دانه ها ، منافذ ، میکروترک ها و ریزپوشش های سختی است. بیشتر خصیصه های مکانیکی ، نوری ، حرارتی ، الکتریکی و مغناطیسی فله و سوا، به طور چشم گیری تحت تأثیر ریزساختار قرار می گیرند. روش ساخت و شرایط فرآیند به طور کلی توسط ریزساختار نشان داده می شوند. ریشه اساسی بسیاری از شکست های سرامیکی در ریزساختار، یک گواه است. سرامیک نگاری بخشی از حوزه گسترده تر متریالوگرافی است، که شامل تمام تکنیک های میکروسکوپی آنالیز و تحلیل مواد ، مانند متالوگرافی ، پتروگرافی ( سنگ نگاری ) و پلاستوگرافی ( پلاستیک نگاری ) است. سرامیک نگاری معمولاً برای سرامیک های با کارایی بالا برای مصارف صنعتی مانند 85 – 99. 9٪ آلومینا ( Al 2 O 3 ) در شکل - 1 ، زیرکونیا ( ZrO 2 ) ، کاربید سیلیکون ( SiC ) ، نیترید سیلیکون ( Si 3 N 4 ) و کامپوزیت های ماتریس سرامیکی اختصاص دارد. همچنین ، به ندرت، در سرامیک های سفید مانند ظروف بهداشتی ، کاشی های دیواری و ظروف خانگی استفاده می شود.
سراموگرافی همراه با شاخه های دیگر ماده نگاری و مهندسی سرامیک تکامل یافت. یک دانشمنداز اتریش در سال 1808 یک شهاب سنگ را حکاکی کرد تا نوارهای فریت پروتوکتوئید طرفداری را که در مرزهای دانه آستنیت قبلی رشد کرده اند ، نشان دهد. هنری کلیفتون، زمین شناس ، که از او به عنوان پدر متالوگرافی یاد میشود ، از دهه 1860 در شفیلد، شهری در شمال انگلستان، روش های سنگ نگاری را در صنعت ساخت و تولید فولاد به کار گرفت. [ ۲] آگوست میشل، زمین شناس اهل کشور فرانسه، مبدع نموداری بود که خواص نوری مواد معدنی را با رنگ و ضخامت منتقل شده آنها در دهه 1880 ارتباط می داد. متالوژیست سوئدی، برینل، اولین مقیاس سختی کمی را در سال 1900 اختراع کرد. [ ۳] اسمیت و سندلند در سال 1922 اولین آزمایش سختی تورفتگی های ریز را در ویکرز در لندن ایجاد کردند. [ ۴] میکروسکوپیست، بولر، متولد سوئیس، اولین تولیدکننده تجهیزات متالوگرافی را در اطراف شیکاگو در سال 1936 آغاز کرد. فردریک نووپ و همکارانش در اداره ملی استاندارد ، یک آزمایش ریزمقاومت کم نفوذ ( نسبت به ویکرز ) را در سال 1939 تهیه کردند. [ ۵] کپنهاگ در سال 1943 صاف کننده الکترولیتی را به متالوگرافی معرفی کرد. جورج کهل از دانشگاه کلمبیا کتابی نوشت که تا دهه 1980 کتاب مقدس متریالوگرافی محسوب می شد. [ ۶] کهل گروهی را در کمیسیون انرژی اتمی تأسیس کرد که در سال 1967 به انجمن بین المللی متالوگرافی [ ۷] شد.