سراجی

سَرّاجی
از مشاغل سنّتی در ایران. منظور از سرّاجی ساختن و فروش اسباب و لوازم چرمی، مانند کیف و کمربند و دستکش و در دوره های پیشین زین اسب و ننوی بچّه بوده است. سرّاجان از دیرباز در بازارهای سنّتی، راسته ای مجزّا و خاص خود داشته اند. شماری از مهم ترین ابزارهای سرّاجی، تا پیش از ورود ماشین دوخت و دیگر آلات و ابزار مدرن, عبارت بود از درفش، مُشته، دمی (ابزاری شبیه کف اتو), تنگ (ابزاری گیره مانند)، فشار (ابزاری پِرِس مانند)، گاز (ابزاری شبیه انبردست)، چکش، سُنبۀ سوراخ کن، قیچی، گَزَن، میخ چین و کُنده (بریدۀ تنۀ درخت که از آن چون سِندان بهره می بردند). راستۀ معروف سرّاجان تهران، در ضلع جنوبی راستۀ مسگرها (← مِسگری) و صحّاف ها (← صَحّافی و تجلید سنتی) واقع است.