سِراجُ الدّین اُرمَوی، محمود (ارومیه ۵۹۴ ـ قونیه ۶۸۲ق)
عالم و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش فراگرفت و در موصل نزد کمال الدین بن یونس ارموی درس خواند. سپس به دمشق و از آن جا به قونیه رفت و به خدمت سلجوقیان آناتولی درآمد و به مقام قاضی القضاتی ملطیه و قونیه رسید. در مناقب اوحدالدین از وی به نام یکی از پیروان اوحدالدین کرمانی یاد شده است. با مولانا جلال الدین محمد بلخی دوستی داشت و در شهر قونیه از اعتبار و احترام بسیار برخوردار بود. از آثارش: مطالع الانوار به عربی در منطق و کلام؛ شرح اشارات ابن سینا در منطق و حکمت؛ لطایف الحکمه به فارسی در حکمت که به کوشش غلامحسین یوسفی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۱ش).
عالم و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش فراگرفت و در موصل نزد کمال الدین بن یونس ارموی درس خواند. سپس به دمشق و از آن جا به قونیه رفت و به خدمت سلجوقیان آناتولی درآمد و به مقام قاضی القضاتی ملطیه و قونیه رسید. در مناقب اوحدالدین از وی به نام یکی از پیروان اوحدالدین کرمانی یاد شده است. با مولانا جلال الدین محمد بلخی دوستی داشت و در شهر قونیه از اعتبار و احترام بسیار برخوردار بود. از آثارش: مطالع الانوار به عربی در منطق و کلام؛ شرح اشارات ابن سینا در منطق و حکمت؛ لطایف الحکمه به فارسی در حکمت که به کوشش غلامحسین یوسفی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۱ش).