سرآب روانسر دریاچۀ کوچکی است که در شهر روانسر در استان کرمانشاه واقع شده است.
سرآب روانسر منشأ اصلی رودخانۀ قره سو است که یکی از بزرگترین و طویل ترین رودخانه های استان کرمانشاه می باشد. این سرآب از کوهستان شاهو سرچشمه می گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
سرآب روانسر به عنوان ۵۷اُمین اثر ملی توسط سازمان میراث فرهنگی در ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.
در سال ۱۳۸۶ سرآب روانسر دچار کم آبی شدید شد، اما به کلی خشک نشد. در سال ۱۳۹۹ میانگین دبی این سرآب ۲۷۰۰ لیتر بر ثانیه بوده است.
در ۳۱ تیر ۱۴۰۰ سرآب روانسر بر اثر خشکسالی و کاهش شدید بارندگی در سال آبی اخیر خشک شد.
در ۴ آبان ۱۴۰۰ اعلام شد که علیرغم آغاز فصل پاییز دبی سرآب روانسر به نزدیک صفر رسیده و این سرآب به دلیل کاهش بارندگی و عدم امکان تغذیه از کوهستان شاهو به کلی خشک شده است. خشک شدن سرآب روانسر سبب تلف شدن بین ۹ تا ۱۰ هزار ماهی شد که عمدۀ آن ها از گونه های کپور و زردک بوده اند. ادارۀ محیط زیست به همراه سازمان مردم نهاد چرو با انتقال اندک آب باقی ماندۀ چشمه از طریق پمپاژ با کف کش برکه ای کوچک را در بستر دریاچه ایجاد کردند که تعداد کمی از ماهیان این سرآب را از مرگ نجات داده است. در ۲۱ آبان ۱۴۰۰ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مکان سرآب روانسر جشنواره ای به نام آوه زین برگزار کرد که طی آن ضمن خواندن سرود و دف نوازی، برای احیای دریاچه دعای طلب باران خوانده شد.
پیرامون دریاچۀ سرآب روانسر چندین واحد برای اقامت گردشگران وجود دارد. همچنین واحدهای تجری فروش صنایع دستی در اطراف دریاچه راه اندازی شده است. در آبان ۱۴۰۰ اعلام شد که با خشک شدن سرآب روانسر و همچنین شیوع کرونا بازدید گردشگران از این دریاچه نیز به یک سوم کاهش یافته و باعث کاهش فروش غرفه های صنایع دستی پیرامون آن شده و زمان بازدید گردشگران نیز به سه تا چهار ساعت کاهش یافته و واحدهای اقامتی نیز با رکود مواجه شده اند.
سرآب روانسر منشأ اصلی رودخانۀ قره سو است که یکی از بزرگترین و طویل ترین رودخانه های استان کرمانشاه می باشد. این سرآب از کوهستان شاهو سرچشمه می گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
سرآب روانسر به عنوان ۵۷اُمین اثر ملی توسط سازمان میراث فرهنگی در ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.
در سال ۱۳۸۶ سرآب روانسر دچار کم آبی شدید شد، اما به کلی خشک نشد. در سال ۱۳۹۹ میانگین دبی این سرآب ۲۷۰۰ لیتر بر ثانیه بوده است.
در ۳۱ تیر ۱۴۰۰ سرآب روانسر بر اثر خشکسالی و کاهش شدید بارندگی در سال آبی اخیر خشک شد.
در ۴ آبان ۱۴۰۰ اعلام شد که علیرغم آغاز فصل پاییز دبی سرآب روانسر به نزدیک صفر رسیده و این سرآب به دلیل کاهش بارندگی و عدم امکان تغذیه از کوهستان شاهو به کلی خشک شده است. خشک شدن سرآب روانسر سبب تلف شدن بین ۹ تا ۱۰ هزار ماهی شد که عمدۀ آن ها از گونه های کپور و زردک بوده اند. ادارۀ محیط زیست به همراه سازمان مردم نهاد چرو با انتقال اندک آب باقی ماندۀ چشمه از طریق پمپاژ با کف کش برکه ای کوچک را در بستر دریاچه ایجاد کردند که تعداد کمی از ماهیان این سرآب را از مرگ نجات داده است. در ۲۱ آبان ۱۴۰۰ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مکان سرآب روانسر جشنواره ای به نام آوه زین برگزار کرد که طی آن ضمن خواندن سرود و دف نوازی، برای احیای دریاچه دعای طلب باران خوانده شد.
پیرامون دریاچۀ سرآب روانسر چندین واحد برای اقامت گردشگران وجود دارد. همچنین واحدهای تجری فروش صنایع دستی در اطراف دریاچه راه اندازی شده است. در آبان ۱۴۰۰ اعلام شد که با خشک شدن سرآب روانسر و همچنین شیوع کرونا بازدید گردشگران از این دریاچه نیز به یک سوم کاهش یافته و باعث کاهش فروش غرفه های صنایع دستی پیرامون آن شده و زمان بازدید گردشگران نیز به سه تا چهار ساعت کاهش یافته و واحدهای اقامتی نیز با رکود مواجه شده اند.
