سرنهاده. [ س َ ن ِ / ن َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) سربزیر. سر به پایین افتاده چنانکه پیرامون خود ننگرد. در رفتن بی توجه : به راهت اندر چاه است سرنهاده متاز به جامت اندر زهر است ناچشیده مخور.
مسعودسعد.
|| سرافکنده. سربزیر : سبزه سرنهاده عرض دهد هر نمی کز سحاب میچکدش.
خاقانی.
فرهنگ فارسی
سر بزیر . سر بپایین افتاده چنانکه پیرامون خود ننگرد . یا سر افکنده .