سر فراختن. [ س َ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر افراختن. گردن کشیدن. برخاستن. بالا رفتن : سر فرازد چو نیزه هر مردی که میان جنگ را چو نیزه ببست.مسعودسعد.سرفکنده شدم چو دختر زادبر فلک سر فراختم چو برفت.خاقانی. || فخر کردن. بالیدن : سر برآوربه سر فراختنی در جهان خاص کن به تاختنی.نظامی.