سر سایه

لغت نامه دهخدا

سرسایه. [ س َ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) سایه سر :
فوق فلک و عرش بود پایه دیگر
این سایه کشد رخت به سرسایه ٔدیگر.
محسن تأثیر ( از آنندراج ).
چو خامه سرخط آزادگی کسی دارد
که پاشکسته سرسایه نهال خوداست.
محسن تأثیر( از بهار عجم ).

گویش مازنی

/sar saaye/ سایه بان - پناهگاه ۳ارشد خانواده – حامی

پیشنهاد کاربران

بپرس