در عرفان عبارت از ظهور به صور اعیان است. صور اعیان از جهت مظهریت رب به ذات رب قائماند، و رب ظاهر است به تعینات اعیان، و اعیان معدوماند به حال خود در ازل. لاجرم سرالربوبیة سرى باشد که اگر ظاهر شود، ربوبیت باطن نشود. گویا در یزدان شناسی ترسائی بابر با "Mystery of Lorliness" باشد.
