سد شینتویونه ( 新豊根ダム ) یک سد چند منظوره در روستای تویونه در استان آیچی ژاپن است.
پتانسیل دره رودخانه تنریو برای توسعه برق آبی توسط دولت میجی در آغاز قرن بیستم محقق شد. رودخانه تنریو با حجم زیاد جریان و جریان خروشان شناخته می شد. بالادست آن کوهستانی و سرشاخه های آن دره های شیب دار با بارندگی فراوان و جمعیت کم بود. با این حال، بخش عمده ای از سرمایه گذاری در تولید برق آبی در منطقه بر روی رودخانه اوی متمرکز بود و تا دوره تایشو بود که توسعه رودخانه تنریو آغاز شد.
با تکمیل سد ساکوما، یکی از بلندترین سدهای ژاپن، بر روی جریان اصلی رودخانه تنریو، توسعه دهندگان چشم خود را به محل تلاقی اونیوگاوا، یکی از شاخه های اصلی رودخانه تنریو و اوچیسگاوا در استان آیچی دوختند. اونیوگاوا همچنین از نظر مستعد بودن برای جریان سیل مورد توجه بود.
کار طراحی اولیه در سال ۱۹۶۲ آغاز شد ولی پس از مخالفت ۱۰۰ خانواری که نیاز به جابجایی داشتند و به دلیل اختلافات فزاینده در مورد مسائل مرتبط با سدهای رودخانه های تنریو و اوی که باعث جریان شن و ماسه و لجن از کوه های بالادست شده بود، شروع ساخت و ساز در سال ۱۹۶۹ ادامه یافت. ساخت و ساز این سد توسط شرکت کوماگای گومی در اوت ۱۹۷۳ به پایان رسید.
سد شینتویونه یک سد قوسی بتنی با ارتفاع ۱۱۶٫۵ متر ( ۳۸۲ فوت ) و طول ۳۱۱ متر ( ۱٬۰۲۰ فوت ) است. این سد مخزنی به نام دریاچه میدوری با مساحت ۱۵۶٫۰ هکتار ( ۳۸۵ جریب فرنگی ) را مسدود می کند. حوضه آبریز این مخزن ۱۳۶٫۳ کیلومتر مربع ( ۵۲٫۶ مایل مربع ) است. این مخزن توسط دو کانال ۱٬۸۸۴ متر ( ۶٬۱۸۱ فوت ) به نیروگاه تلمبه ذخیره ای ب ظرفیت ۱٬۱۲۵ مگاوات ( ۱٬۵۰۹٬۰۰۰ اسب بخار ) ، ساخته شده در کنار سد ساکوما که مخزن پایینی طرح را ایجاد می کند، متصل می شوند. [ ۱]
مخزن سد یک جاذبه محبوب است زیرا منطقه اطراف آن بخشی از پارک ملی تنریو - اوکومیکاوا است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپتانسیل دره رودخانه تنریو برای توسعه برق آبی توسط دولت میجی در آغاز قرن بیستم محقق شد. رودخانه تنریو با حجم زیاد جریان و جریان خروشان شناخته می شد. بالادست آن کوهستانی و سرشاخه های آن دره های شیب دار با بارندگی فراوان و جمعیت کم بود. با این حال، بخش عمده ای از سرمایه گذاری در تولید برق آبی در منطقه بر روی رودخانه اوی متمرکز بود و تا دوره تایشو بود که توسعه رودخانه تنریو آغاز شد.
با تکمیل سد ساکوما، یکی از بلندترین سدهای ژاپن، بر روی جریان اصلی رودخانه تنریو، توسعه دهندگان چشم خود را به محل تلاقی اونیوگاوا، یکی از شاخه های اصلی رودخانه تنریو و اوچیسگاوا در استان آیچی دوختند. اونیوگاوا همچنین از نظر مستعد بودن برای جریان سیل مورد توجه بود.
کار طراحی اولیه در سال ۱۹۶۲ آغاز شد ولی پس از مخالفت ۱۰۰ خانواری که نیاز به جابجایی داشتند و به دلیل اختلافات فزاینده در مورد مسائل مرتبط با سدهای رودخانه های تنریو و اوی که باعث جریان شن و ماسه و لجن از کوه های بالادست شده بود، شروع ساخت و ساز در سال ۱۹۶۹ ادامه یافت. ساخت و ساز این سد توسط شرکت کوماگای گومی در اوت ۱۹۷۳ به پایان رسید.
سد شینتویونه یک سد قوسی بتنی با ارتفاع ۱۱۶٫۵ متر ( ۳۸۲ فوت ) و طول ۳۱۱ متر ( ۱٬۰۲۰ فوت ) است. این سد مخزنی به نام دریاچه میدوری با مساحت ۱۵۶٫۰ هکتار ( ۳۸۵ جریب فرنگی ) را مسدود می کند. حوضه آبریز این مخزن ۱۳۶٫۳ کیلومتر مربع ( ۵۲٫۶ مایل مربع ) است. این مخزن توسط دو کانال ۱٬۸۸۴ متر ( ۶٬۱۸۱ فوت ) به نیروگاه تلمبه ذخیره ای ب ظرفیت ۱٬۱۲۵ مگاوات ( ۱٬۵۰۹٬۰۰۰ اسب بخار ) ، ساخته شده در کنار سد ساکوما که مخزن پایینی طرح را ایجاد می کند، متصل می شوند. [ ۱]
مخزن سد یک جاذبه محبوب است زیرا منطقه اطراف آن بخشی از پارک ملی تنریو - اوکومیکاوا است.
wiki: سد شینتویونه