سد درودزن

در حدود ۲۴۰۰ سال پیش نیاز به آب برای آبیاری مزارع این منطقه، هخامنشیان را وادار به ساخت سدی در حوالی روستای درودزن کرد. نگرش وسیع داریوش هخامنشی و به خدمت گرفتن مهندسی و همت ایرانیان باعث ساخت یکی از بدیع ترین سازه های آبی در این محل شد. این سد که با توجه به زمان ساخت یکی از شاهکارهای مهندسی جهان به شمار میرفته در بهترین نقطه از مسیر رود کر ساخته شده و آن زمان به نام "سد داریوش بزرگ" شناخته می شده است.
تنها همین شاخصه کافی بود که در قرون بعد در همین مکان سد جدیدتری طراحی و ساخته شود و نهایتاً در دوران پهلوی با توجه به نیاز به سدی بزرگ ، بهترین محل ساخت در همین نقطه استراتژیک تشخیص داده شد و همین امر باعث شد که بقایای سد داریوش از این محل به محلی در ۳ کیلومتری آن انتقال یابد.
سد جدید در سال ۱۳۵۱ خورشیدی به منظور تأمین آب آشامیدنی شهر شیراز و تأمین آب کشاورزی منطقه مرودشت و دشت کربال ساخته شده و جالب است که سد جدید نیز، عنوان قدیمی ترین سد خاکی ساخته شده در خاورمیانه را یدک می کشد. این سد در ابتدا با همان نام "داریوش کبیر" شناخته می شد ولی پس از انقلاب اسلامی نام آن به "درودزن" که نام روستایی در نزدیکی آن است تغییر یافت.
عرض تاج: ۹ متر
حجم مرده مخزن  : ۱۳۳ میلیون مترمکعب
حجم مفید مخزن  : ۸۳۰ میلیون مترمکعب
نوع سرریز  : بتنی آزاد
مساحت دریاچه  : ۵۵ کیلومتر مربع