سخندار

لغت نامه دهخدا

سخندار. [س ُ خ َ ] ( نف مرکب ) رازدار. سِرنگاهدار :
راز دل من یکسره یا بی همه با او
زیرا بس امین است و سخندار و بی آزار.
ناصرخسرو.

پیشنهاد کاربران