سخن کشیدن. [ س ُ خ َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) سخن شنیدن اعم از آنکه خوش باشد یا ناخوش. ( آنندراج ). تحمل سخن کردن : گدای من سخن تلخ میفروش کشیدخوش آنکه منت می چون سبو بدوش کشید.مفید بلخی ( از آنندراج ).
