گفته اش سربسر دروغ بود
او سخن چین چو آسموغ بود.
طیان.
سدیگر سخن چین و دورویه مردبکوشد برانگیزد از آب گرد.
فردوسی.
سخن چین و بیدانش و چاره گرنباید که یابند پیشت گذر.
فردوسی.
مده نزد خود راه بدگوی رانه مرد سخن چین دوروی را.
اسدی.
هر که گوش به قول سخن چین و نمام دارد و بر آن وفق نماید رنجها بیند. ( سندبادنامه ص 338 ).میان دو کس جنگ چون آتش است
سخن چین بدبخت هیزم کش است.
سعدی.
سخن چین کند تازه جنگ قدیم بخشم آورد نیکمرد سلیم.
سعدی.
از سخن چینان ملالتها پدید آمد ولی گر میان همنشینان ناسزائی رفت رفت.
حافظ.