سخن خواره. [ س ُ خ َ خوا / خا رَ / رِ ] ( نف مرکب ) گفتار درشت از روی عدم شفقت. || گستاخ و بی ادب. ( ناظم الاطباء ). رجوع به سخن خوار شود. || سخندان : چنین گفت کز آمدن چاره نیست چو تو در زمانه سخن خواره نیست.فردوسی.
