سخن خوار

لغت نامه دهخدا

سخن خوار. [ س ُ خ َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) گستاخ و بی ادب :
خوار است خور شهریت از تن سوی مهمان
شهریت علفخوار است مهمانْت سخن خوار.
ناصرخسرو.
این خوب سخن بخیره از حجت
همواره مده بهر سخن خواری.
ناصرخسرو ( دیوان چ کتابخانه تهران ص 470 ).
رجوع به سخن خواره شود.

فرهنگ فارسی

گستاخ و بی ادب

پیشنهاد کاربران

بپرس