سخن خوار. [ س ُ خ َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) گستاخ و بی ادب : خوار است خور شهریت از تن سوی مهمان شهریت علفخوار است مهمانْت سخن خوار.ناصرخسرو.این خوب سخن بخیره از حجت همواره مده بهر سخن خواری.ناصرخسرو ( دیوان چ کتابخانه تهران ص 470 ).رجوع به سخن خواره شود.