سخاب
لغت نامه دهخدا
سخاب. [ س ِ ] ( ع اِ ) گردن بند بی جواهر که ازمیخک و مانند آن سازند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). گردن بند از مشک و پوست خرما و جز آن. ( مهذب الاسماء ). رجوع به الجماهر بیرونی ص 39 شود. || رشته ای که در آن مهره ها کشیده در گردن کودکان و دختران اندازند. ج ، سُخُب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید