سحیف

لغت نامه دهخدا

سحیف. [ س َ ] ( ع اِ ) آواز آسیا. ( منتهی الارب ). آواز آسیا گاهی که بگردد. ( اقرب الموارد ).

آواز آسیا آواز آسیا گاهی که بگردد

صداگردش سنگ اسیاب هنگام خردکردن گندم