سحرکار. [ س ِ ] ( ص مرکب ) آنکه در سخن سرایی ماهر است. در بیت زیر مجازاً، مداح. ستایشگر : از بس کرم که دست و زبان تو کرده انددستم ثنانویس و زبان سحرکار توست.خاقانی.
