سحر حلال

سِحر حلال
مثنوی ای در ۵۲۰ بیت، از اهلی شیرازی. این مثنوی در دو وزن سروده شده و موضوع آن داستان عشق جم و گل است که به ازدواج آنان می انجامد. پس از چندی، جم هنگام بازی از اسب می افتد و جان می سپارد. پس از سوزاندن پیکر جم در آتش، گل نیز خود را در آتش می اندازد. شهرت این مثنوی در به کار بردن صنایع ادبی است. اهلی در سرودن سحر حلال به دو مثنوی کاتبی، یعنی مجمع البحرین و تجنیسات، نظر داشته است.