سحاح

لغت نامه دهخدا

سحاح.[ س َ ] ( ع اِ ) هوا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

سحاح. [ س َح ْ حا ] ( ع ص ) ریزان. ساحة مؤنث. ( منتهی الارب ).

سحاح. [ س ُح ْ حا ] ( ع اِ ) ج ِساحة. نادر است. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

سحاح. [ س ِ ] ( ع اِ )ج ِ ساحة، بمعنی گوسپند بسیار فربه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران