سحابی، فرضیه (nebular hypothesis)
فرضیه ای مبنی بر تکامل منظومۀ خورشیدیاز یک سحابی. عارف و دانشمند سوئدی قرن ۱۸، امانوئل سوئدنبورگ، و فیلسوف آلمانی قرن ۱۸، ایمانوئل کانت، هر دو چنین توصیفی را دربارۀ منظومۀ خورشیدی مطرح ساختند، اما پیِر لاپلاس، اخترشناس فرانسوی قرن ۱۸ و ۱۹، نخستین بار فرضیۀ سحابی را به صورتی کاملاً علمی بسط داد. در فرضیۀ لاپلاس، در ابتدا سحابی های چرخاناز متراکم شدن مواد گازی پدید آمده اند و خورشید نیز در آغاز سحابی ای از این دست بوده است. این سحابی ضمن ادامۀ فشردگی اش تند و تندتر چرخیده است تا این که تکه هایی از بدنۀ اصلی خورشید جدا شده اند. این تکه ها براثر جاذبۀ گرانشیخود متراکم شده و سیاره ها را تشکیل داده اند. فرضیۀ لاپلاس بنیاد محکمی ندارد، زیرا نمی تواند این واقعیت را توضیح دهد که چرا تقریباً همۀ تکانۀ زاویه ایمنظومۀ خورشید در سیاره ها گرد آمده است. همچنین، فرضیۀ کِشندیریاضی دان و اخترفیزیک دان انگلیسی، جیمز جینز، که سیاره ها را متشکل از مادۀ بیرون ریخته از خورشید براثر نزدیک شدن ستاره ای در حال گذر می داند نیز غیرقابل قبول است، زیرا مواد خروجی ممکن بود در فضا پراکنده شوند. نظریه های جدید نیز راه حل منحصربه فردی عرضه نمی کنند، اما با این امر موافق اند که خورشید و سیاره ها هم زمان از ابر چرخانی که شامل گاز و غبار بوده است، متراکم شده اند.
فرضیه ای مبنی بر تکامل منظومۀ خورشیدیاز یک سحابی. عارف و دانشمند سوئدی قرن ۱۸، امانوئل سوئدنبورگ، و فیلسوف آلمانی قرن ۱۸، ایمانوئل کانت، هر دو چنین توصیفی را دربارۀ منظومۀ خورشیدی مطرح ساختند، اما پیِر لاپلاس، اخترشناس فرانسوی قرن ۱۸ و ۱۹، نخستین بار فرضیۀ سحابی را به صورتی کاملاً علمی بسط داد. در فرضیۀ لاپلاس، در ابتدا سحابی های چرخاناز متراکم شدن مواد گازی پدید آمده اند و خورشید نیز در آغاز سحابی ای از این دست بوده است. این سحابی ضمن ادامۀ فشردگی اش تند و تندتر چرخیده است تا این که تکه هایی از بدنۀ اصلی خورشید جدا شده اند. این تکه ها براثر جاذبۀ گرانشیخود متراکم شده و سیاره ها را تشکیل داده اند. فرضیۀ لاپلاس بنیاد محکمی ندارد، زیرا نمی تواند این واقعیت را توضیح دهد که چرا تقریباً همۀ تکانۀ زاویه ایمنظومۀ خورشید در سیاره ها گرد آمده است. همچنین، فرضیۀ کِشندیریاضی دان و اخترفیزیک دان انگلیسی، جیمز جینز، که سیاره ها را متشکل از مادۀ بیرون ریخته از خورشید براثر نزدیک شدن ستاره ای در حال گذر می داند نیز غیرقابل قبول است، زیرا مواد خروجی ممکن بود در فضا پراکنده شوند. نظریه های جدید نیز راه حل منحصربه فردی عرضه نمی کنند، اما با این امر موافق اند که خورشید و سیاره ها هم زمان از ابر چرخانی که شامل گاز و غبار بوده است، متراکم شده اند.
wikijoo: سحابی،_فرضیه