سحابی باد تپ اختر ( انگلیسی: Pulsar wind nebula ) یا ( PWN ) که سحابی باد تپ اختری و گاهی پلریون ( برگرفته از واژه یونانی «πλήρης»، pleres، به معنای «پر» ) نیز نامیده می شود، [ ۱] نوعی سحابی است که گاهی در داخل پوستهٔ بازماندهٔ یک ابرنواختر دیده می شود. سحابی باد تپ اختر، با بادهای تولید شده توسط یک تپ اختر مرکزی تغذیه می شود. وجود این سحابی ها به عنوان یک کلاس در سال ۱۹۷۶ به عنوان افزایش طول موج های رادیویی در بقایای ابرنواخترها پیشنهاد شدند. [ ۱] از آن زمان مشخص شد که آنها منابع مادون قرمز، نوری، میلی متری، پرتو ایکس[ ۲] و پرتو گاما هستند. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
سحابی های باد تپ اختر در مراحل مختلفی تکامل می یابند. [ ۲] [ ۴] سحابی های باد تپ اختری نو به زودی پس از ایجاد یک تپ اختر ظاهر می شوند و معمولاً در داخل باقیماندهٔ یک ابرنواختر، به عنوان مثال سحابی خرچنگ، [ ۵] یا سحابی درون باقیمانده ابرنواختر بزرگ بادبان، قرار می گیرند. [ ۶] با پیر شدن سحابی باد تپ اختر، باقیمانده ابرنواختر متلاشی شده و ناپدید می شود. با گذشت زمان، سحابی های باد تپ اختری ممکن است به سحابی های کمان شوک در اطراف تپ اخترهای میلی ثانیه ای یا به آرامی در حال چرخش تبدیل شوند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسحابی های باد تپ اختر در مراحل مختلفی تکامل می یابند. [ ۲] [ ۴] سحابی های باد تپ اختری نو به زودی پس از ایجاد یک تپ اختر ظاهر می شوند و معمولاً در داخل باقیماندهٔ یک ابرنواختر، به عنوان مثال سحابی خرچنگ، [ ۵] یا سحابی درون باقیمانده ابرنواختر بزرگ بادبان، قرار می گیرند. [ ۶] با پیر شدن سحابی باد تپ اختر، باقیمانده ابرنواختر متلاشی شده و ناپدید می شود. با گذشت زمان، سحابی های باد تپ اختری ممکن است به سحابی های کمان شوک در اطراف تپ اخترهای میلی ثانیه ای یا به آرامی در حال چرخش تبدیل شوند. [ ۷]
wiki: سحابی باد تپ اختر