سجواء

لغت نامه دهخدا

سجواء. [ س َج ْ ] ( ع ص ) ناقة سجواء؛ شتر ماده که وقت دوشیدن آرام و قرار گیرد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || امراءة سجواءالطرف ؛ زن آرمیده چشم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران