سجو چوسان

سجو چوسان ( به کره ای:조선 세조 ) ( زاده ۲ نوامبر ۱۴۱۷ - درگذشته ۲۳ سپتامبر ۱۴۶۸، دوران حکومت:۱۴۵۵–۱۴۶۸ ) هفتمین پادشاه سلسله چوسان بود. او پسر پادشاه سجونگ کبیر و برادر پادشاه مونجونگ و عموی پادشاه دانجونگ بود که علیه برادرزاده اش کودتا کرد و در سال ۱۴۵۵ به جای او به تخت سلطنت نشست.
وی در سال ۱۴۱۷ با نام یی یو متولد شد و پسر دوم پادشاه سجونگ بود. وی توانایی زیادی در تیراندازی با کمان، اسب سواری و ورزش های رزمی از خود نشان داد. او همچنین یک فرمانده نظامی توانا بود، هرچند که هرگز به میدان نبرد رفت. وی در سال ۱۴۲۸ عنوان شاهزاده بزرگ سویانگ ( 수양 대군، 首 陽 大君 ) را دریافت کرد، که از آن پس بیشتر با این نام شناخته می شود. بعد از مرگ پادشاه سجونگ، برادر بیمار شاهزاده سویانگ یعنی مونجونگ قدرت را در دست گرفت ولی مدتی بعد درگذشت. پادشاهی به پسر ۱۲ ساله وی یعنی دانجونگ رسید. پادشاه جدید برای حکمرانی بر کشور بسیار جوان بود و تمام روندهای سیاسی کشور توسط نخست وزیر هوانگ بو این و ژنرال کیم جونگ سو معاون نخست وزیر کنترل می شد. به دلیل اینکه کیم جونگ سو و حزبش از این فرصت برای گسترش قدرت مقامات دربار در برابر بسیاری از اعضای خانواده سلطنتی استفاده می کردند، تنش بین کیم و سویانگ رو به فزونی نهاد. نه فقط سویانگ، بلکه شاهزاده بزرگ آنپیونگ نیز در جستجوی فرصتی برای رسیدن به تاج و تخت بود. سویانگ خود را با متحدین قابل اعتماد از جمله مشاور مشهور وی هان میونگ هوی احاطه کرده بود. هان به سویانگ توصیه نمود تا کنترل دولت را با کودتا در دست بگیرد و در ۱۰ نوامبر ( دهمین روز از دهمین ماه قمری ) سال ۱۴۵۳، او کیم جونگ سو و اعضای حزبش را کشت و زمام قدرت را در دست گرفت. بعد از کودتا او برادرش آنپیونگ را دستگیر کرد، ابتدا او را به تبعید فرستاد و سپس وی را به مرگ محکوم کرد.
سرانجام در سال ۱۴۵۵ سویانگ، برادرزاده ناتوان خود را مجبور به کناره گیری از سلطنت کرد و خود را هفتمین پادشاه سلسله چوسان نامید. سپس مقام دانجونگ را به شاهزاده تنزل داد و پس از مسموم کردن برادر کوچکترش، شاهزاده بزرگ گومسونگ، دستور کشتن دانجونگ را هم صادر کرد. در دوران حکومت سجو شش دانشمند دربار با نام های سئونگ سام مون، پاک پنگ نیون، ها وی جی، یی گه، یو ئونگ بو، و یو سئونگ وون تلاش کردند تا وی را از حکومت برکنار کنند و دانجونگ را به تخت سلطنت بازگردانند. علی رغم اینکه تخت سلطنت را با کودتا به دست آورد و در این راه افراد زیادی را به قتل رساند، وی نام خود را به عنوان یکی از تواناترین حاکمان تاریخ کره به ثبت رساند. ابتدا، او با تضعیف قدرت شورای مملکتی نوع حکومتی که پادشاه تائجونگ ایجاد کرده بود را تقویت کرد و کنترل وزرای دربار را مستقیماً در دست گرفت. وی همچنین سیستم اداری را که توسط پادشاه تائجونگ ارائه شده بود تقویت کرد و به حکومت امکان تعیین دقیق تعداد جمعیت و بسیج مؤثرتر سربازان را داد. او دقیقاً مانند تائجونگ در سیاست خارجی شخصی انعطاف ناپذیر و سرسخت بود و در سالهای ۱۴۶۰ ( 오랑캐 / 兀良哈 ) و ۱۴۶۷ ( 호리 / 胡 改 ) به جورچن ها در مرزهای شمالی این کشور حمله کرد. او به منظور بهبود اقتصاد کشور قانون زمین را اصلاح کرد. او چندین تن از دانشمندان دوران پادشاه سجونگ ( معروف به شش وزیر شهید ) را به جرم توطئه علیه خود اعدام کرد. او انتشار کتاب های تاریخ، اقتصاد، کشاورزی و مذهبی را تشویق کرد.