سجاعی

لغت نامه دهخدا

سجاعی. [س َ عی ی ] ( اِخ ) احمدبن شهاب الدین احمدبن محمد السجاعی الشافعی الازهری. بمصر متولد شد و در همانجا نش-وو نما یافت و از مشایخ وقت گردید و در حیات پدر بتدریس پرداخت و بعد از مرگ پدر از علماء بزرگ گردید. ملازمت خدمت شیخ حسن جبرتی را کرد و از او علم الحکمة و هدایت و غیر ذلک را کسب کرد. و در جوار پدر مدفون است. وی تألیفات بسیاری دارد که بچاپ نرسیده است :
1 - بلوغ الارب بشرح قصیدة من کلام العرب.
2 - الجواهر المنتظمات فی عقود المقولات.
3 - حاشیة «السجاعی » علی شرح القطر لابن هشام.
4 - رسالة فی اثبات کرامات الاولیاء.
5 - شرح علی بیتین فی المقولات.
6 - شرح وظیفة سیدی احمد رزوق المسمی بالفوائد اللطیفة فی شرح الفاظ الوظیفة.
7 - شرح منظومة «السجاعی ».
8 - فتح الجلیل علی شرح ابن عقیل.
9 - فتح المنان لبیان الرسل التی فی القرآن.
10 - منظومة فی الاستعارات.
( از معجم المطبوعات ص 1006 و 1007 ).

پیشنهاد کاربران