سجادی ضیاء الدین

دانشنامه آزاد فارسی

سجّادی، ضیاء الدّین (مشهد ۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۷۵ش)
سجّادی، ضیاء الدّین
مصحّح و ادب پژوه ایرانی. دورۀ دانشسرای مقدماتی را در زادگاه خود گذراند و در همان جا به تدریس در مدارس پرداخت. چندی بعد، راهی تهران شد و در ۱۳۲۴ش، پس از کسب رتبۀ اول در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشسرای عالی، دانشنامۀ دکتری این رشته را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در ۱۳۳۵ش، به خدمت آن دانشگاه درآمد. در دورۀ خدمتش در مراکز آموزش عالی تدریس کرد. از ۱۳۳۸ش، به عضویت شورای نویسندگان برنامه های انتشارات رادیو انتخاب شد و تهیه و اجرای برنامه های ادبی و مذهبی در رادیو ایران را برعهده داشت. به پاس خدمات علمی و فرهنگی اش، به دریافت نشان درجۀ اول فرهنگ نایل آمد. از او بیش از ۱۷۰ مقاله، در زمینه های ادبی، فرهنگی، علمی و مذهبی در نشریات به چاپ رسیده است. یک دوره کتاب فارسی و دستور و تاریخ ادبیات فارسی برای دبیرستان ها (با همکاری دیگران)، تألیف کرده است. از تصحیحات او: دیوان خاقانی شروانی (۱۳۳۸ش)؛ مجموعۀ نامه های خاقانی شروانی (۱۳۴۶ش). از تألیفات او: فرهنگ لغات و تعبیرات با شرح اعلام و مشکلات دیوان خاقانی شروانی (۲ جلد، ۱۳۷۴ش)؛ کوی سرخاب تبریز و مقبرةالشعرا (۱۳۶۵ش).

پیشنهاد کاربران