ستیهندگی. [ س ِ هََ دَ / دِ ] ( حامص ) ( از: ستیهنده = ستیهندگ + ی ، پسوند مصدری ) ستیزه که لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) : جدا فیلسوفند دیگر گروه جهان از ستیهندگیشان ستوه.
اسدی.
فرهنگ فارسی
ستیزنده بودن ستیهندگی . ستیزه ه لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد .
فرهنگ عمید
۱. ستیزه جویی. ۲. گردنکشی، نافرمانی. ۳. جنگ وجدال.