ستمگاری

لغت نامه دهخدا

ستمگاری. [ س ِ ت َ ] ( حامص مرکب ) عمل ستمگار :
چار سالست کز ستمگاری
داردم بیگنه بدین خواری.

نظامی.

بجز آن هر چه بینی از خواری
باشد آن نوعی از ستمگاری.

نظامی.

رجوع به ستمکاری شود.

کار ستمگر عمل ستمگر

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید