ستایش گرفتن

لغت نامه دهخدا

ستایش گرفتن. [ س ِ ی ِ گ ِرِ ت َ ] ( مص مرکب ) ثنا گفتن. شکر کردن :
همیدون بزاری نیایش گرفت
جهان آفرین را ستایش گرفت.

فردوسی.

ستایش گرفت آفریننده را
رهاننده از بد تن بنده را.

فردوسی.

ثنا گفتن شکر کردن

ستایش گرفتن : اغاز کردن به تمجید
گرفتن : اغاز کردن. بدست آوردن
چو نان را به خوردن گرفت اردشیر / بیامد همانگه یکی تیز تیر