ستاره انرژی ( به انگلیسی: Energy Star ) استانداردی بین المللی است دربارهٔ نحوه مصرف انرژی توسط دستگاه های الکترونیکی و دیگر محصولات تجاری شرکت ها. این استاندارد برای اولین بار در دولت آمریکا در سال ۱۹۹۲ خلق شد و سپس کشورهای دیگر مانند کانادا، استرالیا، ژاپن، نیوزیلند، تایوان و کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز آنرا پدیرفتند و اعمال کردند. وسایلی که لوگوی ستاره انرژی را دارا می باشند مانند محصولات مربوط به کامپیوتر و اجزا مربوط به آن، وسایل آشپزخانه ای و لوازم خانگی، وسایل ساختمان سازی و اجزای مربوط به آن، که باید در حالت توازن ۲۰ تا ۳۰٪ انرژی کمتری مصرف کنند. به هر حال بسیاری از شرکت هایی که محصولات هدفگیری شده در اروپا تولید می کنند از استانداردهای متفاوتی استفاده می کنند که از مهمترین آن ها می توان به نشان استاندارد تی سی او ( TCO ) که توسط موسسه ای در سوئیس ارائه می شود به جای ستاره انرژی نام برد.
این نشان در سال ۱۹۹۲ در آژانس محافظت محیطی آمریکا به منظور تلاش در جهت کاهش انرژی مصرفی در تولیدات کارخانه ای و کم کردن عوامل به وجود آورنده پدیده گلخانه ای، ابداع شد. برنامه توسط جان هافمن، ابداع کننده برنامه سبز در آژانس محافظت محیطی آمریکا، گسترش داده شد. این برنامه شامل تدابیری اجباری برای کاهش گازهای گلخانه ای به منظور کاهش بیماری های ایجاد شده توسط گازهای سمی مانند دی اکسید کربن و همچنین تخریب رو به فزونی لایه اوزون بود. این مارک اجباری برای اطمینان حاصل کردن از تضمین کاهش مصرف مداوم انرژِی در محصولات تولیدی کارخانه جات است. در سال ۱۹۹۵ این گواهی شامل سیستم های گرمایشی و سرمایشی نیز شد و آن ها نیز موظف شدند که زیر استانداردهای این گواهی کار کنند. [ ۱] تا سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۴۰٫۰۰۰ کالا گواهی ستاره انرژی را دریافت کردند و هم اینک نیز بسیاری از گستره های مورد نظر این استاندارد در حال متحول شدن است، تا جایی که در سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۱۲٪ از خانه های ساخته شده در آمریکا دارای این گواهی برای تجهیزات و ساختمان خود می باشند. آژانس تخمین می زند که این طرح تنها در سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۱۴ میلیارد دلار در آمریکا صرفه جویی انرژی به بار آورده است. [ ۲]
ستاره انرژی برای هر کدام از محصولات به صورتی جداگانه و متفاوت برنامه ریزی شده است که تمامی این معیارها توسط آژانس، ارزیابی و اعمال می شوند. لیست زیر عمده توجه این گواهی را شامل می شود که از وب گاه ستاره انرژی اخذ شده:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین نشان در سال ۱۹۹۲ در آژانس محافظت محیطی آمریکا به منظور تلاش در جهت کاهش انرژی مصرفی در تولیدات کارخانه ای و کم کردن عوامل به وجود آورنده پدیده گلخانه ای، ابداع شد. برنامه توسط جان هافمن، ابداع کننده برنامه سبز در آژانس محافظت محیطی آمریکا، گسترش داده شد. این برنامه شامل تدابیری اجباری برای کاهش گازهای گلخانه ای به منظور کاهش بیماری های ایجاد شده توسط گازهای سمی مانند دی اکسید کربن و همچنین تخریب رو به فزونی لایه اوزون بود. این مارک اجباری برای اطمینان حاصل کردن از تضمین کاهش مصرف مداوم انرژِی در محصولات تولیدی کارخانه جات است. در سال ۱۹۹۵ این گواهی شامل سیستم های گرمایشی و سرمایشی نیز شد و آن ها نیز موظف شدند که زیر استانداردهای این گواهی کار کنند. [ ۱] تا سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۴۰٫۰۰۰ کالا گواهی ستاره انرژی را دریافت کردند و هم اینک نیز بسیاری از گستره های مورد نظر این استاندارد در حال متحول شدن است، تا جایی که در سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۱۲٪ از خانه های ساخته شده در آمریکا دارای این گواهی برای تجهیزات و ساختمان خود می باشند. آژانس تخمین می زند که این طرح تنها در سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۱۴ میلیارد دلار در آمریکا صرفه جویی انرژی به بار آورده است. [ ۲]
ستاره انرژی برای هر کدام از محصولات به صورتی جداگانه و متفاوت برنامه ریزی شده است که تمامی این معیارها توسط آژانس، ارزیابی و اعمال می شوند. لیست زیر عمده توجه این گواهی را شامل می شود که از وب گاه ستاره انرژی اخذ شده:
wiki: ستاره انرژی