ستادن


مترادف ستادن: ایستادن، ستدن، گرفتن، ستاندن

متضاد ستادن: نشستن

لغت نامه دهخدا

ستادن. [ س َ / س ِ دَ ] ( مص ) پهلوی پازند «ستاتن » ، هندی باستان ، سانسکریت ریشه «ستا» ( دزدیدن )، اوستا «تایو» ( دزد ). هوبشمان شکل مصدری اصلی را «سیتادن » دانسته = «ستدن » فارسی «ستادن » ، در پهلوی «ستاتن » ، ارمنی «ستان - ام » ( دریافت کنم ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). ایستادن. ( برهان ) ( آنندراج ) :
بیامد بدرگاه مهران ستاد
برِ تخت او رفت و نامه بداد.
فردوسی.
فریبرز با رستم کینه خواه
ستادند بانیزه در قلبگاه.
فردوسی.
که ما بنده خاک پای توایم
ستاده بتدبیر و رای توایم.
فردوسی.
ستاده جوانی بکردار سام
بدیدش که میگشت گرد کنام.
فردوسی.
به قضا حاجت پیش تو ستادستم
وز حلیمی بتو اندر نفتادستم.
منوچهری.
چندان مردم به انتظار ستاده که آن را اندازه نبود. ( تاریخ بیهقی ).
کس آمد که دژبان این کوهسار
ستاده ست بر در به امّید بار.
نظامی.
بساط خسروی را بوسه دادند
کمر بستند و در خدمت ستادند.
نظامی.
ستاده قیصر و خاقان و فغفور
یک آماج ازبساط پیشگه دور.
نظامی.
ستاده ملک زیر زرین درفش
ز سیفور بر تن قبای بنفش.
نظامی.
دورویه ستادند بر در سپاه
سخن پرور آمد در ایوان شاه.
سعدی ( بوستان ).
در چمن سرو ستاده ست و صنوبر خاموش
که اگر قامت زیبا بنمایی بچمند.
سعدی ( بدایع ).
|| بمعنی چیزی گرفتن که ستدن باشد. ( برهان ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

سرپابودن، ایستادن، برپاشدن، ضدنشستن، برپا
( مصدر ) ( ستد خواهد ستد بستان ستنده ستده ) یا ستدن و دادن . داد و ستد معامله خرید و فروش کردن .

فرهنگ معین

(س دَ ) (مص ل . ) ایستادن .

فرهنگ عمید

= ایستادن: بیامد به درگاه مهران ستاد / برِ تخت او رفت و نامه بداد (فردوسی: ۷/۲۶۷ حاشیه )، ستاده قیصر و خاقان و فغفور / یک آماج از بساط پیشگه دور (نظامی۲: ۱۹۹ ).
= ستدن

پیشنهاد کاربران

از استمک ترکی گرفته شده. استادی فارسی عامیانه و استدی در ترکی دقیقا یکی هست. استندی یا استدی در فارسی با استندی و استدی در ترکی یکی هست یعنی خواسته شد

بپرس