ستاد کل نیروهای مسلح فدراسیون روسیه ( به روسی: Генеральный штаб Вооружённых сил Российской Федерации, Генштаб ) یک ستاد نظامی زیر نظر نیروهای مسلح فدراسیون روسیه است. این ستاد، سازمان فرماندهی نظامی بر ادارهٔ کل نیروهای مسلح و فرماندهی نظارت عملیاتی در نیروهای مسلح زیر مجموعهٔ وزارت دفاع روسیه است. از سال ۲۰۱۲ رئیس ستاد کل، ژنرال ارتش والری گراسیموف و معاون اول سرهنگ نیکولای بوگدانوفسکی بود. ساختمان ستادکل در مسکو، خیابان زنامنکا ( Знаменка ) در منطقه آربات قرار دارد. همراه با این ساختمان، ساختمان اصلی وزارت دفاع روسیه و چندین ساختمان دفتر مدیریت ستاد در اطراف ساختمان ستاد کل نیروهای مسلح فدراسیون روسیه قرار دارد. وجود این تعداد از ساختمان های امنیتی و نظامی در این منطقه اصطلاح «منطقه نظامی آربات» را شکل داده است. از همین جهت این اصطلاح برای اشاره به بالاترین فرماندهی عالی نیروهای مسلح روسیه در میان پرسنل نظامی مورد استفاده قرار می گیرد.
نیروی های مسلح شوروی، ستاد کل نیروهای مسلح اتحاد جماهیر شوروی ( به روسی:Генеральный штаб Вооружённых сил СССР ) نقش اصلی را در هدایت و نظارت بر نیروی مسلح انجام می داد. یک ستاد ارتش سرخ در ابتدا در ۱۹۲۱ شکل گرفت اما جان اریکسون تاریخ شناس می گوید: تا ۱۹۲۴ این ستاد با یک گروه بندی نامناسب با تمرین های رزمی، امور روزمره ارتش سرخ و سیاست دفاعی سروکار داشتند، همه و همه بدون هیچ تعریف مشخصی. اریکسون زمان توسعه ستاد را مشخص کرد و به عنوان مغز نظامی شوروی توسط میخائیل فرونزه در فرمان شماره ۷۸ به تاریخ ۱ آوریل ۱۹۲۴ به مقام ریاست ستاد منصوب شد بدین ترتیب تاریخچه ستاد کل شوروی همان طور که قرار بود آغاز شد. [ ۱] در ۲۲ سپتامبر ۱۹۳۵ مسئولین نام ستاد ارتش کارگران و دهقانان ( RKKA ) را به ستاد کل تغییر دادند که با این عمل ستاد کل امپراتوری روسیه با ساختار قبلی به ادامه فعالیت خود پرداخت. بسیاری از افسران ستاد ارتش سابق بعنوان بعنوان افسران ستاد کل امپراتوری روسیه[ ۲] خدمت می کردند و تبدیل به افسران ستاد کل اتحاد جماهیر شوروی شده بودند. افسران ستاد کل معمولاً در تمرین های رزمی مجرب هستند و اندوخته علمی قابل اطمینانی دارند.
ویلیام اودوم می نویسد:
در ازنای جنگ جهانی دوم، ستاد کل به سازمان اصلی تحت امر استالین برای مدیریت عملیاتی نیروی های نظامی مبدل شده بود. بعد از جنگ این ستاد به قدرتمندترین مرکز در اکثر جنبه ها مثل برنامه ریزی نظامی، مأموریت ها و تعیین منابع مورد نیاز تبدیل شد. وزیر دفاع تعداد محدودی کارمند برای پشتیبانی خودش داشت و وابستگی شدیدی به ستاد کل داشت. در داخل وزارت دفاع تمامی مسائل مربوط به تخصیص منابع توسط پیش از رجوع به وزیر دفاع توسط رئیس ستاد کل حل می شد و در نهایت مورد مشورت گاسپلن ( کمیتهٔ برنامه ریزی کشور ) قرار می گرفت و به پولیتبورو ( کمیته مرکزی ) ارجاع داده می شد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیروی های مسلح شوروی، ستاد کل نیروهای مسلح اتحاد جماهیر شوروی ( به روسی:Генеральный штаб Вооружённых сил СССР ) نقش اصلی را در هدایت و نظارت بر نیروی مسلح انجام می داد. یک ستاد ارتش سرخ در ابتدا در ۱۹۲۱ شکل گرفت اما جان اریکسون تاریخ شناس می گوید: تا ۱۹۲۴ این ستاد با یک گروه بندی نامناسب با تمرین های رزمی، امور روزمره ارتش سرخ و سیاست دفاعی سروکار داشتند، همه و همه بدون هیچ تعریف مشخصی. اریکسون زمان توسعه ستاد را مشخص کرد و به عنوان مغز نظامی شوروی توسط میخائیل فرونزه در فرمان شماره ۷۸ به تاریخ ۱ آوریل ۱۹۲۴ به مقام ریاست ستاد منصوب شد بدین ترتیب تاریخچه ستاد کل شوروی همان طور که قرار بود آغاز شد. [ ۱] در ۲۲ سپتامبر ۱۹۳۵ مسئولین نام ستاد ارتش کارگران و دهقانان ( RKKA ) را به ستاد کل تغییر دادند که با این عمل ستاد کل امپراتوری روسیه با ساختار قبلی به ادامه فعالیت خود پرداخت. بسیاری از افسران ستاد ارتش سابق بعنوان بعنوان افسران ستاد کل امپراتوری روسیه[ ۲] خدمت می کردند و تبدیل به افسران ستاد کل اتحاد جماهیر شوروی شده بودند. افسران ستاد کل معمولاً در تمرین های رزمی مجرب هستند و اندوخته علمی قابل اطمینانی دارند.
ویلیام اودوم می نویسد:
در ازنای جنگ جهانی دوم، ستاد کل به سازمان اصلی تحت امر استالین برای مدیریت عملیاتی نیروی های نظامی مبدل شده بود. بعد از جنگ این ستاد به قدرتمندترین مرکز در اکثر جنبه ها مثل برنامه ریزی نظامی، مأموریت ها و تعیین منابع مورد نیاز تبدیل شد. وزیر دفاع تعداد محدودی کارمند برای پشتیبانی خودش داشت و وابستگی شدیدی به ستاد کل داشت. در داخل وزارت دفاع تمامی مسائل مربوط به تخصیص منابع توسط پیش از رجوع به وزیر دفاع توسط رئیس ستاد کل حل می شد و در نهایت مورد مشورت گاسپلن ( کمیتهٔ برنامه ریزی کشور ) قرار می گرفت و به پولیتبورو ( کمیته مرکزی ) ارجاع داده می شد. [ ۳]
