سبیعه

لغت نامه دهخدا

( سبیعة ) سبیعة. [ س ُ ب َ ع َ ] ( اِخ ) بنت الحارث و سبیعة بنت حبیب ، صحابیند. ( منتهی الارب ).

بنت الحارث و سبیعه بنت حبیب صحابیند

نه۹