سبک ریش. [ س َ ب ُ ] ( ص مرکب ) تنک ریش. آنکه ریش تنک دارد نه انبوه : سناط [ س ِ / س َ ]؛ کوسه ای که ریش نباشد آن را، یا مرد سبک ریش در رخسار، یا آنکه ریش بر زنخ آن باشد نه بر عارض. ( منتهی الارب ). زِبْرِقان. اَمْلَط. اَمْرَط. اَخْرَط. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
تنک ریش آنکه ریش تنک دارد نه انبوه کوسه که ریش نباشد آنرا یا مرد سبک ریش در رخسار یا آنکه ریش بر زنخ آن باشد نه بر عارض
