سبوع

لغت نامه دهخدا

سبوع. [ س ُ ] ( ع اِ ) هفته. ( منتهی الارب ). و یقال : طاف بالبیت سبوعاً؛ یعنی هفت بار. ( منتهی الارب ). بعضی عرب آن را در ایام و طواف گوید. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

هفته بعضی عرب آنرا در ایام و طواف گوید

پیشنهاد کاربران

در عربی سُبوع با ضمه روی سین و به معنای هفته، که وقتی تنوین بگیرد، معنایش می شود هفت بار. یا خود سَبْع با فتحه روی سین و نون ساکن که همان عدد هفت است و در قرآن به معنای ( ( هفت آسمان ) ) به کار رفته است، مثل آیه ی ۱۲ سوره ی نبأ: وَ بَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ( و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم ) .
...
[مشاهده متن کامل]

و اما سبع ( ( با تالفط سِ بّ ع ) ) یعنی دد ، حیوان

بپرس