سبهاش چندر بوس ( بنگالی: সুভাষ চন্দ্র বসু معروف به نتاجی ( هندوستانی: رهبر مورد احترام ) انقلابی ملی گرای هندی بود که در جریان جنگ جهانی دوم جنبشی ملی را علیه قدرت های غربی رهبری کرد. بوس در ۱۹۳۸ به ریاست کنگره ملی هند برگزیده شد ولی یک سال بعد به دلیل اختلاف با مهاتما گاندی از این سمت برکنار شد. او پیش از ترک هند در ۱۹۴۰ از سوی بریتانیا در حصر خانگی قرار گرفت. بوس در آوریل ۱۹۴۱ وارد برلین که رهبری آن با جنبش آزادی هند همدلی داشت، شد. در پرتوی پیروزی های ژاپن و جنوب شرقی آسیا و پس از این که آزادسازی هند از سوی آلمان نشدنی دانسته شد، بوس به سوی آسیا رهسپار شد. تا ماداگاسکار با یک زیردریایی آلمانی و از آنجا با یک زیردریایی ژاپنی به سوماترا رفت.
... [مشاهده متن کامل]
بوس با کمک ژاپن به نوسازی ارتش ملی هند پرداخت. او دولت موقت هند آزاد را در جزایر هندی تحت اشغال یعنی ژاپن نیکوبار و آندامان تأسیس کرد. بوس جذبهٔ زیادی داشت و شعارهای هندی محبوب زیادی ایجاد کرد و ارتش ملی تحت رهبری او نمونه ای از گوناگونی بر حسب منطقه، قومیت، دین و حتی جنسیت بود. تلاش نظامی بوس کوتاه مدت بود. ارتش هند بریتانیا ارتش ملی هند را به شبه جزیره ملی سوق داد و سنگاپور را باز پس گرفت. بوس سعی داشت به شوروی برود ولی پس از سوختگی در نتیجه سقوط هواپیمای وی در تایوان درگذشت. بسیاری از هندی ها باور نکردند چنین سقوطی رخ داده و بسیاری از آنها خصوصاً در بنگال باور داشتند او برای آزادسازی هند باز خواهد گشت. کنگره ملی هند، نیروی اصلی ملی گرایی هندی، میهن پرستی بوس را تجلیل می کرد ولی از تاکتیک ها و ایدئولوژی وی خصوصاً در زمینهٔ همکاری با آلمان فاصله می گرفت.
دستگیری و آزادی متعاقب او منجر به فرار او به آلمان از مسیر افغانستان و اتحاد شوروی شد. چند روز پیش از فرار او، عزلت گزید و بدین ترتیب از ملاقات با محافظین انگلیسی خودداری کرد و ریش گذاشت و همچون پشتون ها لباس پوشید تا شناخته نشود. او از حصر خانگی توسط انگلیسی ها در کلکته گریخت. در ۱۹ ژانویه ۱۹۴۱ به همراه برادرزاده اش سیسیر بوس در اتومبیلی که هم اکنون در خانه اش در کلکته در معرض نمایش است گریخت.
او به کمک آبور به پیشاور رفت. از آنجا که یک کلمه هم پشتو نمی دانست، برای پشتوزبانانی که برای انگلیسی ها کار می کردند هدف راحتی بود، زین رو به او پیشنهاد شد که ادای کر و لال ها را در بیاورد و ریشش را همچون قبایلی ها بلند کند.
... [مشاهده متن کامل]
بوس با کمک ژاپن به نوسازی ارتش ملی هند پرداخت. او دولت موقت هند آزاد را در جزایر هندی تحت اشغال یعنی ژاپن نیکوبار و آندامان تأسیس کرد. بوس جذبهٔ زیادی داشت و شعارهای هندی محبوب زیادی ایجاد کرد و ارتش ملی تحت رهبری او نمونه ای از گوناگونی بر حسب منطقه، قومیت، دین و حتی جنسیت بود. تلاش نظامی بوس کوتاه مدت بود. ارتش هند بریتانیا ارتش ملی هند را به شبه جزیره ملی سوق داد و سنگاپور را باز پس گرفت. بوس سعی داشت به شوروی برود ولی پس از سوختگی در نتیجه سقوط هواپیمای وی در تایوان درگذشت. بسیاری از هندی ها باور نکردند چنین سقوطی رخ داده و بسیاری از آنها خصوصاً در بنگال باور داشتند او برای آزادسازی هند باز خواهد گشت. کنگره ملی هند، نیروی اصلی ملی گرایی هندی، میهن پرستی بوس را تجلیل می کرد ولی از تاکتیک ها و ایدئولوژی وی خصوصاً در زمینهٔ همکاری با آلمان فاصله می گرفت.
دستگیری و آزادی متعاقب او منجر به فرار او به آلمان از مسیر افغانستان و اتحاد شوروی شد. چند روز پیش از فرار او، عزلت گزید و بدین ترتیب از ملاقات با محافظین انگلیسی خودداری کرد و ریش گذاشت و همچون پشتون ها لباس پوشید تا شناخته نشود. او از حصر خانگی توسط انگلیسی ها در کلکته گریخت. در ۱۹ ژانویه ۱۹۴۱ به همراه برادرزاده اش سیسیر بوس در اتومبیلی که هم اکنون در خانه اش در کلکته در معرض نمایش است گریخت.
او به کمک آبور به پیشاور رفت. از آنجا که یک کلمه هم پشتو نمی دانست، برای پشتوزبانانی که برای انگلیسی ها کار می کردند هدف راحتی بود، زین رو به او پیشنهاد شد که ادای کر و لال ها را در بیاورد و ریشش را همچون قبایلی ها بلند کند.