سبنتی

لغت نامه دهخدا

سبنتی. [ س َ ب َ تا ] ( ع ص ) مرد دلیر پیش درآینده در حرب. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) پلنگ. ج ، سبانت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( مهذب الاسماء ) :
بکف سبنتی ازرق العین مطرق.
؟ ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس