سبقت به سوی بهشت

[ویکی فقه] سبقت به سوی بهشت (قرآن). در حکم سبقت گرفتن، انسان باید به سوی بهشت بر دیگران سبقت بگیرد.
سبقت جستن، به سوی اسباب بهشتی شدن یک کار ضروری می باشد.«وسارعوا الی... وجنة عرضها السمـوت والارض...؛ و شتاب کنید برای رسیدن به آمرزش پروردگارتان؛ و بهشتی که وسعت آن، آسمانها و زمین است؛ و برای پرهیزگاران آماده شده است.».
مسابقه در مسیر سعادت
به دنبال آیات گذشته که بدکاران را تهدید به مجازات آتش و نیکوکاران را تشویق به رحمت الهی می کرد، در این آیه کوشش و تلاش نیکوکاران را تشبیه به یک مسابقه معنوی کرده که هدف نهائی آن آمرزش الهی بر یکدیگر سبقت بگیرید)(و سارعوا الی مغفرة من ربکم) (سارعوا) از (مسارعت ) به معنی کوشش و تلاش دو یا چند نفر برای پیشی گرفتن از یکدیگر در رسیدن به یک هدف است ، و در کارهای نیک، قابل ستایش، و در کارهای بد، نکوهیده است . در حقیقت قرآن در اینجا از یک نکته روانی استفاده کرده که انسان برای انجام دادن یک کار اگر تنها باشد معمولا کار را بدون سرعت و به طور عادی انجام می دهد، ولی اگر جنبه مسابقه به خود بگیرد، آنهم مسابقه ای که جایزه با ارزشی برای آن تعیین شده ، تمام نیرو و انرژی خود را به کار می گیرد و با سرعت هر چه بیشتر به سوی هدف پیش می تازد.