سبعه ٔ الوان

لغت نامه دهخدا

سبعه الوان. [ س َ ع َ / ع ِ ی ِ اَل ْ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) هفت رنگ مشهوره و آن سیاه و سپید و سرخ و سبز وزرد و کبود و گل گز که در این زمانه عباسی گویند. ( غیاث ) ( آنندراج ). || طعامهای هفت رنگ و آن از سنتهای فرعون است. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
چند از نعیم سبعه الوان چو کافران
کار جحیم سبعه ز امعاء برآورم.
خاقانی.
|| کنایه از هفت آسمان. || کنایه از هفت طبقه زمین است. ( آنندراج ). رجوع به سبع الوان شود.

فرهنگ فارسی

هفت رنگ مشهور و آن سیاه و سپید و سرخ و سبز و زرد و کبود و گلکزکه که در این زمانه عباسی گویند

پیشنهاد کاربران

بپرس