سبز دیبا. [ س َ ] ( اِ مرکب ) دیبای سبز : رنگ سپیدی بر زمین از سونش دندانْش بین سوهان بادش پیش از این بر سبز دیبا ریخته.خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 390 ).