سبز جوی

لغت نامه دهخدا

سبز جوی. [ س َ ] ( اِ مرکب ) کنایه از آسمان :
چو قاروره صبح نارنج بوی
ترنجی شد از آب این سبز جوی.
نظامی.

پیشنهاد کاربران

بپرس