سبز تلخ

لغت نامه دهخدا

سبزتلخ. [ س َ ت َ ] ( ص مرکب ) کنایه از معشوق سبز رنگ ملیح. ( آنندراج ) :
می کند در خاک و خون نظارگی را دیدنش
سبزتلخ من عجب شمشیر زهر آلوده است.
صائب تبریزی ( از آنندراج ).
چنین سبزتلخی ندیده ست کس
که با نکهتش عشق ورزد نفس.
ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

کنایه از معشوق سبز رنگ ملیح

پیشنهاد کاربران

بپرس