( سبز آخر ) سبز آخر. [ س َ خ ُ ] ( اِ مرکب ) کنایه از آخری است که در آن علف سبز باشد. ( برهان ). رجوع به سبز آخور شود. || کنایه از آسمان. ( برهان ) ( انجمن آرای ناصری ) ( رشیدی ). رجوع به سبز آخور شود.
فرهنگ فارسی
( سبز آخر ) ۱ - آخری که در آن علف سبز جهت چارپایان آماده باشد . ۲ - آسمان .
