سبد چین

لغت نامه دهخدا

سبدچین. [ س َ ب َ ] ( اِ مرکب ) بمعنی پساچین و آن بقیه و تتمه میوه و انگوری بود که در آخرهای فصل میوه در باغها و درختها بجا مانده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). بقیه انگور باشد که جای جای مانده باشد. ( صحاح الفرس ) ( لغت فرس اسدی ). آن باقیات انگور و میوه که جابجا در باغ مانده باشد. ( شرفنامه منیری ) :
مغ از نشاط سبدچین که مست خواهد شد
کند برابر چرخشت خشت بالینا.
عماره مروزی.
حسود شاه را در باغ امید
نمانده ست از ثمر غیر از سبدچین.
شمس فخری.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - بقیه میوه که در آخر فصل میوه در شاخه های درخت بجا مانده باشد پساچین . ۲ - میوه ای که از درخت چینند و در سبد نهند .
بمعنی پساچین و آن بقیه و تتمه میوه و انگوری بود که در آخرهای فصل میوه در باغها و درختها بجا مانده است

فرهنگ عمید

۱. انگور یا میوۀ دیگر که از درخت بچینند و در سبد بگذارند: مغ از نشاط سبدچین که مست خواهد شد / کند برابر چرخشت خشت بالینا (عماره: شاعران بی دیوان: ۳۵۲ ).
۲. بقیۀ میوه که در آخر فصل در شاخه های درخت به جا مانده باشد، پساچین.

پیشنهاد کاربران

بپرس